ژاپنی ها پس از صد سالگی، دیگر نمی میرند!

غروب ژاپن توهم یا واقعیت؟

رسانه نوید صبح – چند ماه قبل که اندیشه نوشتن این یادداشتها حسابی ذهنم را به خود مشغول کرده بود مقاله ای از اشپیگل آلمان تحت عنوان غروب ژاپن: بحران اخلاقی و اقتصادی سرزمین آفتاب تابان بود که حسابی مرا به فکر فرو برد و همان موقع تصمیم گرفتم که اصل مقاله را به همراه نقد و توضیحات خودم در کنار این یادداشت ها بیاورم و قضاوت را بر عهده خوانندگان ارجمند بگذارم هرچند که در نوشته اشپیگل غروب ژاپن امری مقدر و محتوم گرفته شده بود و من در این جا با افزودن پسوند توهم» یا واقعیت؟ قدری آن را از حالت حتمیت در آورده و صورت امکان با احتمال داده ام در هر صورت ذیلاً ابتدا اصل مقاله را می آورم و سپس موارد قابل توضیح و یا نقض و ابطال آن را توضیح خواهم داد.

و اما اصل مقاله:

آن مرد ژاپنی که نام وی در بایگانی های توکیو به عنوان کهنسال ترین مرد پایتخت ثبت شده بود در واقع مرده ای است که در بستر خوابیده و این جسد مرد ظاهراً ۱۱۱ ساله مومیایی شده است.

به گفته دختر ۸۱ ساله و نوه هایش این مرد یعنی «زوگن کانتو» نزدیک به ۲۰ سال پیش بعد از یک مشاجره خانوادگی به اتاقش رفت و دیگر از آن اتاق خارج نشد. اما خانوده وی مرگ او را پنهان کردند تا به این صورت از حقوق بازنشستگی و بیمه دولتی وی استفاده کنند.

در بخش دیگری از توکیو اسکلت زنی پیدا شد که سن او ١٠۴ سال تخمین زده می شود اسلکت این زن در داخل کوله پشتی پسرش یافت شد. به گفته این پسر ۶۴ ساله بعد از مرگ مادرش در سال ۲۰۰۱ جد را شسته و سپس درون کوله پشتیاش مخفی کرده است زیرا توانایی تأمین هزینه مراسم تشییع و دفن جنازه او را نداشته است.

این موارد مخوف توکیو، البته تنها به این دلیل که نام چند سالمند فوت شده به صورت غیر قانونی هنوز هم در لیست افراد زنده باقی مانده است اهمیت ندارد، زیرا دولت طی یک بررسی سریع متوجه شد در سراسر این کشور پرجزیره بیش از ٢٣۴ هزار نفر بالای یکصد سال سن دارند افرادی که احتمالاً مرگ آنها گزارش و ثبت نشده است.

آن چه پیش از هر چیز موجب نگرانی مردم ژاپن می شود آمارهای مخدوش نیست بلکه آگاهی از محو تدریجی فضیلت ها و ارزش های معنوی این جامعه و به عبارت بهتر محو تدریجی آن جامعه هماهنگ با همینگی و پیوستگی میان نسل هاست. این کشور که زمانی کشور شماره یک آسیا به شمار می آمد دچار بحران دائمی است که نقطه آغاز آن البته به دو دهه پیش بازمی گردد بحرانی که فقر فزاینده تنها یکی از نشانه های آن است.

ژاپن به اخبار ناگوار و تلخ عادت کرده است در ماه آگوست این کشور جایگاه خود به عنوان دومین قدرت صنعتی جهان را به چین واگذار کرد. شاخص بورس توکیو یک چهارم دوران شکوفایی اقتصادی سال ۱۹۸۹ است و در سال جاری رقم ۱۵ درصد را نشان می دهد. جالب آنکه قیمت ملک و زمین هم نسبت به سال ١٩٧۴ به سطح یک چهارم رسیده است.

البته سیاستمداران ژاپنی حداقل در مورد پیری زودرس جمعیت مدیریت خوبی از خود نشان دادند و در صدد هستند آنگونه که شایستۀ کشوری فوق پیشرفته است برای حل مشکل افراد سالخورده از رباتهای پرستار کمک بگیرند اما این راه حل هم همه مشکلات را حل نمی کند. «شنتار و ایشی هارا» فرماندار توکیو هشدار می دهد: «اگر به همین ترتیب پیش برویم ژاپن سقوط می کند.» … ادامه مطالب در کتاب

گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح – برگرفته از کتاب در برزخ سفارت (خاطرات دوران سفارت در ژاپن)، تالیف؛ دکتر عبدالرحیم گواهی