رضایی پور: دغدغه ها رخصت نمی دهند تا در کلمات غرق شد
یادداشت علیمراد رضایی پور – فعال فرهنگی در حوزه کتاب
اوج افتخار و پیشرفت در سپهر ادبیات ایران دیگر تکرار نمی شود و افراد بزرگی چون نیما، شاملو، فروغ، اخوان، سهراب، دانشور و بهبهانی به وجود نمی آیند. امروزه با گسترش دنیای مجازی که گویی مفهوم زندگی را در خود خلاصه کرده و کپی برداری و ارسال سریع یا به اصطلاح فوروارد آسان شده، کمتر به خود زحمت فکر کردن می دهیم. به مناسبتهای گوناگون، تهنیت و تسلیت و تحسین را از متن کانال ها و صفحه ها کپی و ارسال می کنیم. مهم اینکه به تکرار و کلیشه توجهی نداریم. گفتنی است که برخی مطالب نیز بسیار ارزنده هستند و
حاصل تحقیق و پژوهش اند. وانگهی دغدغه های روزمره ی زندگی مجالی برای غرق شدن در احساس و به چالش کشیدن کلمات نمی دهند. لذا به ندرت می توان کسی را یافت که لحظاتش را با شعر و نثر سپری کند یا شاعری بخواهد سبک نوینی را به وجود آورد. زیرا عمیق به قضایا نگاه نمی کند. دغدغه ها رخصت نمی دهند تا مسئله مند به جهان اطرافش بپردازد. ایجاد سبک به اقتضای
زمان و مکان بستگی دارد. به عنوان مثال نیمایوشیج هستی نگر بود و بحران جامعه ی خود را کامل حس می کرد. امروزه ارزش ها متغیر هستند و ما با مسئله ی ممیزی روبرو هستیم. به قول شاملو: «غم نان اگر بگذارد»
