ایران و الجزایر
رسانه نوید صبح – یادداشت محمود محمدی سفیر سابق ایران در الجزایر
۱- الجزایر بخشی از حکومت «بنو خراسان» و «فاطمیون» در شمال آفریقا بوده است و از نظر فرهنگی اجتماعی عقیدتی، تشابه بسیار به ما دارد!
الجزایر نصف ایران جمعیت، نصف ایران درآمد و یک و نیم برابر ایران مساحت دارد!
انقلاب الجزایر و ۸ سال جنگ با فرانسه، ۲۰ سال قبل از انقلاب ایران است و شهدای ایشان برای استقلال، ۵ برابر ایران است!
درآمدِ کشور عمدتاً از گاز و نفت و معادن است و در کنار ایران، از کم‌بِدهکارترین و یارانه‌پردازترین کشورهای جهان است!
۲- از ۶۲ سال پیش با تمام کشورهای جهان به جز رژیم صهیونیستی، رابطه دارد و در قانون اساسی از تمام نهضت‌های آزادی‌بخش جهان التزام به حمایت دارد!
دقیقاً ۵۰ سال پیش و برای اولین بار در جهان، وزیرِ خارجه مرحومِ الجزایر با همراه بردن مرحوم یاسر عرفات در هیات دیپلماتیک خود به سازمان‌ملل و اعطای فرصت به وی، موضوع فلسطین را از تریبونِ سازمان ملل به‌گوش جهانیان رساند!
۴۸ سال پیش و برای اولین بار در جهان، در اجلاس اوپِک در الجزیره، وزرای خارجه کشورهای عضو دعوت شدند تا سیاست هم‌سان در قبالِ جوّسازی‌های کشورهای مصرف‌کننده اتخاذ شود و موضوعِ «افزایش قیمت نفت به عنوان منعِ صادرات تورّم از غرب به شرق» مطرح شد!
۳- الجزایر از ۷۰ سال پیش و زمان انقلاب خود، حامی انقلابیون اسلامی اعم از ایرانی، فلسطینی، سوری، موریتانیایی، صحراوی‌غربی، تونسی، لیبیایی و… و آفریقایی اعم از جنوب آفریقایی، موزامبیکی و… و بولیواری اعم از کوبایی، ونزوئلایی و… بوده است و فقط در قبالِ ایران،
۶۵ سال پیش، دکتر علی شریعتی را به عنوان چهره‌ای فکری انقلابی پذیرفت و فرصت سخنرانی داد؛
۶۰ سال پیش، از شاه تقاضای آزادی دکتر شریعتی از زندان را کرد؛
۴۹ سال پیش توافقات مرزی بین ایران و عراق را به نتیجه رساند؛
۴۶ سال پیش و در جریان انقلاب، پیشنهاد پذیرش حضرت امام در الجزیره را ارائه کرد؛
۴۵ سال پیش و پس از انقلاب، اولین کشوری‌ست که نماینده انقلاب ایران را پذیرفت و در جمع خبرنگاران به وی فرصت تشریح مواضع داد + حافظ منافعی ایران نزد آمریکا را پذیرفت + پس از تسخیرِ لانه جاسوسی، میانجیگری برای آزادی مسالمت‌آمیز آمریکایی‌ها را به‌ثمر نشاند؛
۴۳ سال پیش و در جنگ تحمیلی، ضمن عدم کمک به عراق و محکوم‌کردن عراق به نقض معاهده الجزیره، میانجیگری بین ایران و عراق را انجام داد؛
۴۱ سال پیش، وزیرخارجه خود را در حین سفر به ایران برای پیشبرد میانجیگری، با اصابت موشک عراقی، شهید یافت!
البته ایران هم ۴۳ سال پیش و با سفر نخست وزیر رجایی و حضور در منطقه زلزله‌زده الاصنام در معیت رئیس‌جمهور الجزایر و ۴۱ سال پیش و در سفر نخست وزیر موسوی، روابط خود را با الجزایر گرم نگه می‌داشت!
و امّا بعد… الجزایر با دسیسه‌های غربی عبری عربی قومی از ثبات خارج شد و ۱۰ سال درگیر جنگ داخلی بود که آن دوره را «دهه سیاه» می‌نامند!
۴- امروز… الجزایر بخش‌زیادی از کَسرِ صادرات گاز روسیه به اروپا را با خط لوله جبران می‌کند و در تامینِ امنیتِ انرژی اروپا، نقش اصلی را دارد و درآمد قابل توجهی کسب می‌کند!
دو سال است و هر سال ۱۲ میلیارد دلار در بودجه «در اختیارِ رئیس‌جمهور» دارد؛
سالی ۲۲ میلیارد دلار «بودجه نظامی» دارد و بر امنیتِ تونس، موریتانی، مالی، نیجر، از لیبی و بورکینافاسو و چاد به عنوان بزرگ‌ترین کشور اتحادیه مغرب عربی و یکی از ۵ کشور ثروتمند قاره افریقا تاثیر دارد.
الجزایر رژیم‌صهیونیستی را از عضوِ ناظر در اتحادیه‌آفریقا، اخراج کرد! وتلاش‌های حقوقی دیپلماتیک موثری در محکومیت رژیم صهیونیستی و دفاع از حقوق ملت فلسطین انجام می‌دهد.
۵- چند روز پیش و در نیمه‌شعبان، سومین مسجد بزرگ جهان با بلندترین مناره را افتتاح کرد و هیئت دولت به امامت مفتی الحسنی، هم‌شِکلِ ما نماز خواندند!
تا دو سال آینده هم عضو غیردائم شورای‌امنیت است و خود را صدای آفریقا و ملل مظلوم‌تر می‌داند و هر هفته در حال پیشنهاد قطعنامه برای آتش‌بَس در غزّه و هزینه‌سازی برای وِتوی آمریکاست!
۶- رئیس جمهور فعلی، عبدالمجید تِبّون، که ۱۰ ماه دیگر دوره ۵ساله اوّل را پایان می‌دهد و قریب‌به‌یقین انتخاب مجدّد مردم الجزایر است، سابقاً وزیر مسکن بود و طرح مسکن مهر ایران را آنجا پیاده کرد و شرکت‌های ایرانی هم نظیر آرمه نو ودیداس کمک کردند و نتایج آن سیاست در خدماتش موثّر بود!
وزیر فعلی انرژی (معادل نفت و معادن و نیرو)، محمّد اَرکاب، مدیرعامل اسبق شرکت ملّی گاز الجزایر بود و از تجربیات ایران در گاز و پتروشیمی بهره جُست و می‌جوید.
وزیر اقتصادِ دانش‌بنیان و استارتاپ‌ها و کارفرمایانِ خُرد، یاسین المهدی ولید، صندوق نوآوری اِی‌وِنچِر با میلیون‌ها دلار بودجه سالیانه را در اختیار دارد که با توجه به فاصله ایشان با ایران در این زمینه، وخدمات فنی مهندسی به تجارب ایران نیاز متقابل دارند!
وزیرِ دفاع، همان رئیس جمهور است و…
پیشنهاد می‌گردد، مبتنی بر مطالعات سرزمینی، روان‌شناختی، ساختاری و آتی الجزایر، «انتقال تجارب و فنّاوری در تمام زمینه‌ها» از هدفمندسازی یارانه‌ها و پدافند غیرعامل که موضوع روز محافل تصمیم‌سازی الجزایر است تا انتقالِ فنّاوری، در دستور کار قرار گیرد! و نقشه راه همکاری‌های بلندمدت ترسیم گردد زیراما دارای تجربه و فنّاوری ارزان و نیازمند درآمد ارزی و ایشان دارای ارزِ انباشته و نیازمندِ تجارب و فنّاوری‌ها و محصولات ما هستند.
۷- الجزایر با توجه به همسایگی و شناخت عمیق از غرب و صدمات تاریخی متحمّل شده از غرب، ضمن علم به ناجوانمردی غرب و عدم انتقال فنّاوری ازسوی ایشان، ما هنوز برادری‌مان را برای الجزایر نمایان نساخته‌ایم و این مهم به اهتمام مسئولان ارشد نظام نیازمند است.
۸- روان شناسی و جامعه شناسی الجزایر نشان می‌دهد چنانچه در این دوران، عوامل اقتدار بیشتر را کسب کند، ایده‌های زیادی را برای طرح توسعه وتحول دارد که منتج به شرایط بهتر برای تمام جوامع اسلامی خواهد شد و ایجاد این فضا، بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی ایران و الجزایر را در تثبیت مواضع در منطقه و گسترش آن به سوی مدیترانه و آتلانتیک و آفریقا و ایجاد اتّحادی بزرگ‌تر با کشورهای هم‌عقیده رقم می‌زند!
و چه بسا با محوریت تهران-الجزیره و سپس ورودِ ریاض و قاهره طرح نوینی برای ثبات وامنیت جمعی در این قلمرو جهان اسلام رقم بزنند.
