رقص مرگ

رسانه نوید صبح – بخش خاورمیانه، که من (ویلیام برنز) مسئولیت آن را به عهده داشتم اگر نگویم بزرگترین ولی پر کارترین و پر مشغله ترین بخشهای وزارت امورخارجه (آمریکا) بود. من دائم با موضوعات و مشکلاتی نظیر خطرات امنیتی، اتخاذ تصمیمات و خط مشی های لازم و یا موضوعاتی نظیر آن مواجه بودم آن هم در این بخش که ۴۵۰۰ عضو در واشنگتن و ۲۴ نمایندگی سیاسی آمریکا داشت که در حوزه مسئولیت آن خدمت می کردند.

بعد از ادای سوگند و به عهده گرفتن مسئولیت این بخش در ماه می ۲۰۰۱ برنامه ای تنظیم کردم تا از شانزده کشور که امور آنها در حوزه مسئولیت این بخش بود دیدن کنم. بیش از نیمی از چهار سالی که مسئولیت این بخش را به عهده داشتم در سفر و دیدار از این کشورها گذراندم. در منطقه خاورمیانه با ویژگی های خود که در آن حکومت های خودکامه حکمرانی می کردند هنوز تکنولوژی و ارتباطات و وسایل الکترونیک نتوانسته بود جایگزین ملاقاتها و کنش ها و واکنشهای حضوری رو در رو شود.

اولین دیدار و سفر من به خاورمیانه به اسراییل و نوار غزه بود. هدف ما این بود که یک آتش بس در این منطقه بر قرار کنیم و خشونتی را که از یک سال گذشته در این منطقه بالا گرفته بود فرو بنشانیم. من و “جرج تِنِت” رییس “سیا” با هم همکاری و تلاش می کردیم که مقامات امنیتی اسراییل و فلسطین را تشویق به همکاری با خود نماییم. در همان موقع من در گزارشی نوشتم: اوضاع در این منطقه تیره و تار است، عرفات و شارون در یک “رقص مرگ” درگیر شده اند و هر یک از آنها می خواهد از شرَّ آن یکی خلاص شود. تصمیم آریل شارون برای مقابله با حملات و خشونت های فلسطینی ها برگشت ناپذیر و اصولا در این مورد تسلیم نشدنی بود. وی مصمم بود که عرفات را منزوی کرده و اصولا او را از صحنه خارج کند. او معتقد بود که عرفات نه تنها چشم به روی خشونت بسته است بلکه به طور ضمنی از این خشونت ها طرفداری و ……..

خشونت وحشیانه اسراییل – فلسطینی ها در راس موضوعات مذاکره من با اغلب رهبران کشور های عربی بود که من با آنها در آن تابستان ملاقات کردم. حسنی مبارک نگرانی نا آرمیها در خیابانهای مصر به طرفداری از فلسطینی ها بود و ضمنا از تاثیر این شرایط بر روابط و قرارداد میان اسراییل و مصر ابراز نگرانی می نمود. البته او با احترام توام با نفرت از خشونت شارون یاد می کرد. او نگران …….

ملک عبدالله حتی از حسنی مبارک نگران تر و در ناراحتی او سهیم بود. رهبران مغرب به علت دوری مسافت نگرانی زیادی از تحولات خاور میانه نداشتند. سلطان محمد ششم پادشاه مغرب بیشتر نگران حفظ تاج و تخت خود و تحکیم قدرت داخل کشورش بود. وی نگران ……

در الجزایر عبدالعزیز بوتفلیقه با پوشاندن قسمت بی موی خود با موهای اطراف سرش همچنان یک آرایشگر بی نظیر باقی مانده بود. چون او وسط سرش مو نداشت و می خواست با جلو آوردن موهای دو پهلو و عقب سرش، طاسی خود را بپوشاند.! سه ساعت مذاکره من با او بیشتر در اظهار نظراتش راجع به سایر رهبران عرب و اختلافات آنها صرف شد بدون اینکه …

در بیروت گروهها و جناح های سیاسی با بی اعتمادی و البته تعصب به یکدیگر می نگریستند. رفیق حریری نخست وزیر لبنان از اقدامات شارون نگران بود، چون این شارون بود که در سال ۱۹۸۲ حمله به لبنان را انجام داده بود. او تا حدودی نسبت به خط مشی بشار اسد خوشبین بود چون به نظر وی بشار اسد آن حیله گری و مکاری و البته تجربه پدرش حافظ اسد را نداشت ولی امکان داشت که او فرصت بیشتری برای مانور به لبنان بدهد (… ادامه مطالب در کتاب)

 گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح – برگرفته از کتاب دپیلماسی پنهان – تالیف: ویلیام برنز – ترجمه: عبدالرضا غفرانی

***

نوید صبح منتشر کرد؛ “کتاب دپیلماسی پنهان”

خاطراتی از دیپلماسی آمریکایی و بازنگری در سیاست خارجی

ترجمه: عبدالرضا غفرانی

تالیف: ویلیام برنز

(معاون سابق وزارت امور خارجه آمریکا)

ناشر: گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح

تعداد صفحات: ۴۶۴ صفحه

چاپ اول: سال ۱۴۰۱

سفارش کتاب بصورت پیامک و یا تماس تلفنی ۰۹۳۸۳۴۰۴۰۲۸