موشک ها قلب کشور را هدف گرفتند!

گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح – گزیده ای از کتاب صد سفیر (خاطرات سفرا) – خاطرات ناصر نوبری دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران و سفیر در اتحاد جماهیر شوروی

در اوایل سال ۱۳۶۷ برای مرخصی در تهران بودم که اولین موشک‌های عراق به تهران اصابت کرد. در آن مقطع، ابتدا تهران نمی‌دانست اینها چه هستند. آژیرهای حملات هوایی به صدا در‌نمی‌آمد، اما مرتب نقاط مختلف تهران منفجر می‌شد. همان موقع به مسئولان وقت گفتم اینها همان موشک‌های روسی است که شوروی بردش را افزایش داده و در اختیار بعثی‌ها گذاشته‌ است. من به نحوی حرفه‌ای از قبل متوجه شده بودم و از یک سال قبل به تهران اطلاع دادم که روس‌ها مجوز افزایش بُرد موشک‌ها را به عراق داده‌اند. در نهایت، تهران یک پیام ویژه اعتراضی به دستم داد تا فورا به مسکو بروم. وقتی این پیام اعتراضی تهران را به مقام روسی ابلاغ کردم آنها به من گفتند که اصلا اصابت موشک‌ها به تهران خطر اصلی نیست؛ خطر اصلی‌تر آن است که براساس اطلاعات ما عراقی‌ها درصدد مجهز کردن این موشک‌های دوربرد شوروی به کلاهک‌های شیمیایی هستند تا به تهران حملات شیمیایی کنند که همان‌جا فورا موضوع را به تهران گزارش کردم. نکته حائز اهمیت اینجاست که گفته می‌شود این گزارش من در اقدام احتمالی عراق برای تجهیز موشک‌های دوربرد شوروی به کلاهک‌های شیمیایی با هدف حمله به شهرهای بزرگ ایران در تصمیم تهران برای پذیرش قطعنامه و آتش‌بس مؤثر بود.

***