شوکی به نام “یارانه”
نوید صبح – یادداشت محمد نبی حسنی پور – دکترای اقتصاد و دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران
(قسمت دوم)
الف – مقدمه
صندوق بین المللی پول چنان کلمه یارانه را در فکر مسئولین قبلی ما جا انداخته که نیاز به پاک کنی داریم که این مفهوم از فکر اقتصاددانان و مسئولین قبلی پاک شود تا به الگوهای سنتی خود بپردازیم که آن نیز تلاش روشنفکران و متفکرین را لازم دارد تا از سرمایه داری رانتی و رفاقتی و مفاهیم ساخته شده آن نجات یافته و به اقتصاد سنتی و مقاومتی خود بپردازیم
ب – تشریح یارانه و سابقه
البته باید توجه کرد که یارانه داری سابقه طولانی در اقتصاد دارد. ریشه این تفکر به صندوق بین‌المللی پول برمی‌گردد.
یارانه زاده شده سیستم سرمایه داری است زیرا در خلال توسعه سرمایه داری بدون لحاظ عدالت اجتماعی افرادی فقیر می شوند و برای برطرف کردن فقر مبلغی به نام یارانه به آنها داده میشود که کمکی برای زندگی آنها باشد.
چون یارانه به تعداد زیاد فقیر پرداخت میشود و چون نیاز به معیشت و احتیاج ارضاء نشده دارند،لذا به محض دریافت یارانه یا کمک آن را تبدیل به تقاضا می کنند ودر نتیجه تقاضا افزایش پیدا می‌کند ولی چون عرضه محدود است. این یارانه ها تبدیل به تقاضای در بازار شده و به یک باره تقاضا زیاد میشود.چون عرضه ثابت است و تقاضا افزایش یافته،قیمت ها بالا رفته و تورم آغاز میشود. به تدریج تورم رشد می‌کند و در نتیجه به حفره ای در اقتصاد تبدیل شده یارانه را جذب و قیمت ها بالا می روند.حاصل، یارانه پرداخت میشود و یارانه ها تبدیل به تقاضا می شوند در حالی که عرضه ثابت است.
جنس، کم است و مشتری زیاد میشود و قیمت ها بالا می روند. مثلا فقیران ۴۵ هزار تومان یارانه می‌گیرید و همه یارانه بگیران پولشان را تبدیل به خرید می‌کنند.و تقاضا افزایش و عرضه ثابت، لذا قیمت ها بالا می‌روند و تورم‌گسترش یافته و به صورت افزایش تورم مبلغ افزایش قیمت ها در جمع بیش از ۴۵هزار تومان یارانه پرداخت می شود. بدین صورت ۴۵ هزار تومان یارانه با بیش از ۴۵ هزار هزار تومان افزایش قیمت ها ناشی از تورم خنثی شده و در دور بعد مصرف کننده دوباره قدرت خریدش کم شده و کالاها را باید گران‌تر بخرد و وضعش، بدتر شده و فقیر تر میشود که فرمول آن به شکل زیر می باشد:
یارانه Zpigi》R تورم
در مجموع گران شدن قیمت کالاها بیشتر از یارانه می شود و چون تورم ادامه دارد باز وضع فقرا بدتر و بدتر میشود.
ولی بعلت عدم آگاهی هرروزه همه آقایان از کاربرد کلمه یارانه استفاده کرده و آن را اقدامی درست می دانند.
لذا پوست خربزه صندوق را زیر پای مدیران می‌گذارند تا یارانه پرداخت و تورم ایجاد شده و یارانه بگیر، یارانه اش به قربانگاه تورم ببرد تا از جیب او برداشته شود.
🔵نتیجه:
ما هرگز نباید از یارانه نقدی استفاده کنیم بلکه اصلح است که از یارانه جنسی یا کالایی استفاده کنیم. مثال: نان فعلی و کمک کالایی
🔵گندم را دولت باقیمت تضمینی می خرد و انبار می‌کند
🔵به نانوایی ها آرد را به قیمت ثابت می‌فروشد
🔵کارت خوان ها فروش نان را مشخص و امکان تقلب را ازبین برده و نظارت غیر مستقیم دائمی برقرار می‌کند.
🔵ثروتمندان از نان کمتر و فقیران بیشتر استفاده می‌کنند و عدالت برقرار می شود
🔵در حالی که ثروتمندان از نان های صنعتی نیز استفاده می‌کنند
🔵این بهترین روش سنتی برای قوت لایموت اگثر فقرا است.
🔵این کمک‌سنتی و کالایی به شکل نان بهتر ار روش توصیه شده لیبرالیستی صندوق بین‌المللی پول است و اقدام مثبت دولت آقای رئیسی است.
بدین نحو ایران هرگز نباید در چاله سرمایه داری رانتی و رفاقتی صندوق بین‌المللی پول بیافتد و دنبال هدف تخریبی آنها باشد
لذا بهتر است از یارانه نقدی تورم زا استفاده نکنیم بلکه از کمک کالایی شبیه الگوی نان که موجب توسعه پایدار اقتصاد کشور است استفاده کنیم.
البته فشار نیز برای این است که متاسفانه این روش را به یارانه نقدی تورم زا تبدیل و بحران سازی کنند که باید مواظب آن بود.
