سنت و تغییر فرهنگی
گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح – در حکومت استعماری سنت های بومی با روش های اجرایی اروپائیان تازه وارد مقابل هم قرار گرفتند. آن روشها تا چه میزانی پذیرفته یا رد شدند؟ آیا پدیده تغییر فرهنگی کمکی به انسجام دوباره جامعه کرد؟
فرهنگ زدایی اقتصادی بسرعت اتفاق افتاد اگرچه محدود به استفاده از تولیدات اروپایی معدودی بدون اینکه جایگزین چیزی شود که مورد استفاده بوده که در دسترس بومی ها قرار می گرفت، می شد در مکزیک و پرو غذای اصلی همانند دوره پیش از فتح باقی ماند. کاشت و پرورش برخی میوه ها و سبزیجات (مانند پرتقال،سیب، انجیر، کاهو، شلغم و غیره) در محل هایی که شرایط اقلیمی مساعد بود به سرعت گسترش یافت اما به نظر می رسد که دام های زنده اروپایی در مکزیک یا شمال بلندی های آند بیشتر از مناطق مرکزی و جنوبی آند آمادگی انطباق داشتند محلهایی که پرورش لاما یکی از فعالیتهای اصلی به حساب می آمد. بنابراین از پایان قرن شانزدهم استفاده از گوشت روشی مرسوم و معمول در اکوادور گردید که معنای آن یک تحول عظیم در عادات خورد و خوراک بود. کشت گندم با تحریک اسپانیایی ها صرفاً به خاطر پرداخت مالیات ها و نه به خاطر استفاده سرخ پوستان به آنها معرفی شد. در مجموع تغییر اقتصادی بدون نیاز به تعدیل در محتوای زندگی بومی از طریق برخی مواردی که از اسپانیا وارد شده بود اتفاق افتاد که به سادگی همراه گردید با آن چیزهایی که مورد استفاده بوده روش های فنی سنتی هم ادامه پیدا کرد، اگرچه اواخر قرن شانزدهم برخی مالکان صاحب گاوآهن های خویش گردیدند.
تقابلی میان پذیرش سریع فرهنگ اجتماعی نو در بین انبوهی از اربابان و اصرار برسنت میان عوام وجود داشت. اربابان بومی خیلی سریع دریافتند که به رغم ادامه استفاده از زبان های محلی در مکالمات باید بلد باشند هم اسپانیایی بنویسند و هم حرف بزنند به نظر می رسد که تغییر فرهنگ زبانی در مکزیک سریع تر از پرو اتفاق افتاد. کالج معروف تلاتلولکو برای فرزندان این ارباب ها در دهه ۱۵۳۰ توسط فرانسیسکن ها تأسیس شده بود در حالی که در بلندی های آند مدارس (مشابه در هوانکایو و به ویژه در کوسکو) تا دهه ۱۵۷۰ تأسیس نگردیده بود. هدف اصلی اسپانیایی سازی این بود که یک گروه طرفدار در قالب طبقه ای که مطیع فاتحین اسپانیایی هم باشند به وجود آید. لذا بر اساس این سیاست عده مشخصی از نخبگان بومی بنا) به موقعیت اجتماعی لباسهای اروپایی به تن کرده و علائم احترام فرهنگی نو و غالب را به کار بردند – سوار بر اسب شده و یک شمشیر همراه داشتند یا از تپانچه معمولاً استفاده می کردند. این امتیازات فقط مخصوص ارباب هایی با رتبه بالا بود. بدین سان بود که در چوکوئیتو، گارسی دییز پیشنهاد داد که استفاده از آن باید محدود به اربابان آنجا یعنی مارتین کاری و مارتین کوسی باشد. از آن گذشته ، چون سیستم استعماری برخی امتیازات (مانند) حمل بزرگان در بانوج و یا تخت روان را ممنوع کرده بود علائم احترام صرفاً اسپانیایی شد. بدین ترتیب گروه حاکم عملکرد خود را بعنوان الگویی که سرخ پوستان باید تقلید میکردند تقویت کرد
برعکس سرخ پوستان عادی ساکن محلات وفاداری خود را به سنتهای باستانی نشان می دادند. آنها همچنان به زبان محلی صحبت می کردند و معمولاً لباسهای محلی گاهی با کلاه های اسپانیایی می پوشیدند.
گروه تاریخ شفاهی رسانه نوید صبح – برگرفته از جلد اول دانشنامه تاریخ آمریکای لاتین – مترجم سید رضا طباطبایی شفیعی
