دلایل سقوط یک دیکتاتور کمونیست
دکتر علی بمان اقبالی زارچ
اسناد تاریخی گواه آن است که در ماه مارس ۱۹۸۹ آقای میهای چائوشسکو، برادر بزرگتر دیکتاتور رومانی که در اتریش به سر می برد در تماسی تلفنی هشدارهایی را به رهبر رومانی داده و در آن زمان با سفری کوتاه به بخارست برادر کوچکتر را در جریان ارزیابی و جمع بندی اش از اراده و تصمیم قدرت های بزرگ برای حمایت همه جانبه از تغییرات در حاکمیت سیاسی ارودگاه کمونسیم قرار می دهد؛ در همین راستا در گزارش سازمان اطلاعات رومانی در خصوص تحولات دسامبر ۱۹۸۹ این گونه آمده است: گورباچف پس از آخرین اجلاس سران ورشو در مسکو در اوایل دسامبر ۱۹۸۹ در ملاقاتی خصوصی نتوانست آقای چائوشسکو را به پذیرش ضرورت انجام تغییر و تحول در حاکمیت سیاسی و واگذاری مسالمت آمیز قدرت وادار کند و رهبر حزب کمونیست رومانی غافل از آینده تلخ و خونین خود به گونه ای اعتراضی ملاقات را نیمه تمام گذاشت و بدون خداحافظی و بدرقه رسمی مسکو را به سمت بخارست ترک می کند و کمتر از سه هفته پس از این مذاکره و ملاقات، چائوشسکوی نگون بخت در دادگاه نظامی و انقلابی محاکمه و همراه همسر وفادارش به جوخه اعدام سپرده شدند.
این روزها سی و یکمین سالگرد تیرباران زوج چائوشسکو در سناریویی مبهم و در پادگانی در نزدیکی شهر تیرگوویشته (پایتخت حاکمیت ولاد ثپش مشهور به دراکولا) است. هر ساله از سوی افکار عمومی، سازمان های مردم نهاد و موسسات علمی و پژوهشی رومانی در ماه دسامبر میز گردها و نشست های علمی و تحلیلی در این زمینه برگزار می شود و اطلاعات جدیدی در مورد حقایق آن زمان منتشر می شود؛ ولی هم چنان سؤالات بی پاسخی در مورد تحولات خونین رومانی وجود دارد که مهمترین آنان عبارتند از:
الف) چرا چائوشسکو نتوانست به فرایند اصلاحات سیاسی و واگذاری مسالمت آمیز قدرت بپیوندد؟
ب) تروریست های فرضی که با مردم رومانی در دهه آخر دسامبر ۱۹۸۹درگیر بودند چه کسانی بودند؟
ج) چرا تعداد قربانیان حوادث دسامبر رومانی قبل از اعدام چائوشسکو که تنها کمتر از ۵۰ نفر بود پس از اعدام وی به بیش از ۱۰۰۰نفر رسید؟
د) آمریکایی ها و شوروی سابق و قدرت های خارجی بویژه دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی کشورهای همسایه رومانی چه نقشی در روند انقلاب این کشور داشتند؟
فروپاشی شوروی سابق و فرو ریختن دیرک خیمه های اردوگاه کمونیسم در شرق اروپا را می توان از آن به عنوان فوران آتشفشان زورآزمایی دو جبهه در جنگ سرد در دهه پایانی قرن بیستم یاد کرد؛ این نزاع دموکراسی، لیبرالیسم و اقتصاد بازار با کمونیسم بود و از آن زمان تاکنون بیشتر کشورهای رها شده از بیرق کمونیسم برای رسیدن به رویای دیرینه و عملی شدن شعارهای مذکور تلاش می کنند. البته فوران این آتشفشان گداخته هایی چون بحران های قره باغ، کوزوو، بوسنی، آبخازیا و ترانس نیستر به ارمغان آورده و ترکش های آن از میان ملت های مذکور قربانیان زیادی گرفت که بیشترین آنان از مسلمانان بوسنی و کوزوو بودند.
