مقاله مطبوعاتی صادره از سفارت الجزایر در تهران «به مناسبت شصتمین سالروز عید استقلال و روز جوان مصادف با ۰۵ جولای ۱۹۶۲»
تاریخ و عبرتها
کشور الجزایر به مناسبت «عید استقلال و روز جوان» هر ساله پنجم ژولای را به یاد ۰۵ ژولای ۱۹۶۲ جشن میگیرد. در این روز مردم الجزایر پس از ۱۳۲ سال اشغال و نابودی انسانی، استقلال کشور خود را از چنگال استعمار ستمگر فرانسه بازپس گرفتند. در این سالها، کشور استعمارگر فرانسه به انواع مختلف کشتار، شکنجه، تبعید و غارت منابع طبیعی الجزایر مبادرت ورزید. در مقابل، نیروهای مقاومت مردمی الجزایر نیز طی سالهای اشغال، دهها جنبش و نهضت ملی را بصورت پراکنده برپا کردند، تا اینکه این جنبشها در نهایت به انقلاب پیروزمند یکم نوامبر ۱۹۵۴ انجامید. انقلابی که بهای آن برای الجزایر بسیار گران بود و طی کمتر از ۸ سال، یک میلیون و پانصد هزار شهید فدای آن شد. اما در نهایت فرانسه مجبور شد جبهه آزادی ملی را به عنوان تنها نماینده قانونی الجزایر به رسمیت شناخته، و نهایتاً به مذاکراتی تن داد که نتیجه آن، بازگشت استقلال و حاکمیت ملی الجزایر بود.
گفتگوها میان فرانسه و نمایندگان جبهه آزادی ملی در سال ۱۹۶۰ آغاز و به مدت دو سال کامل ادامه یافت. در این مدّت تلاش کشور فرانسه در جهت تحمیل شروط خود بر کشور الجزایر بود، اما از آنجا که طرف الجزایری به یقین خود را محق دانسته و بر مواضع خود استوار بود، همه تلاشهای فرانسه با شکست مواجه شد. در نتیجه این گفتگوها، توافقنامه اویان به امضا رسید که به موجب آن مردم الجزایر میبایست در تاریخ ۱ ژولای ۱۹۶۲ طی یک همه پرسی سرنوشت کشور خود را تعیین میکردند. پس مردم الجزایر با تمام توان در این واقعه مهم تاریخی حضور یافتند، به گونهای که نتیجه همهپرسی همه آرزوهای دولت فرانسه را نقش بر آب کرد. بدین ترتیب که پاسخ ۹۹٫۷۲% مردم به استقلال الجزایر “آری”، و تنها پاسخ ۱۶٫۵۳۴ نفر “نه” بود.
بر اساس نتایج این همه پرسی، ژنرال شارل دوگول، رئیس جمهور وقت فرانسه نامهای به عبدالرحمن فارس رئیس دولت موقت جمهوری الجزایر نوشته و طی آن استقلال کشور الجزایر را به رسمیت شناخت. و در تاریخ ۰۵ ژولای ۱۹۶۲ استقلال الجزایر اعلام شد.
فردای روز استقلال، دولت الجزایر خود را در برابر مشکلاتی بغرنج و چالشهایی متعدد یافت که همگی نتیجه جنگ آزادیبخش و ۱۳۲ سال اشغال فرانسه بود که نزدیک به ۱۰ میلیون شهید بر جای گذاشت. بدین ترتیب، میراثی که برای الجزایر به جا مانده بود، کشوری بود که در همه سطوح سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ویران و فاقد هرگونه تأسیسات زیربنایی و امکانات اقتصادی بود. همچنین تمامی زیرساختهای آن از بین رفته و سهگانه وحشتناک “فقر” و “بیسوادی” و “بیکاری” گریبان بیش از ۸۵% جامعه را گرفته بود. علاوه بر این، خیل عظیم قربانیان و جانبازان و تبعید شدگان و فقدان نسبی چارچوبهای اداری و شغلی در بخشهای مختلف کشور از دیگر اثرات بجا مانده از جنگ بود.
با وجود این سختیها و مشکلات گوناگون، مقامات الجزایری حاکم همه توان خود را به کار گرفتند تا چالشها را رفع و حکومتی قدرتمند را بنا کنند که پاسخگوی همه خواستههای شهروندان خود برای یک زندگی امن و عزتمندانه باشد. این امر بواسطه اجرای یک سیاست کلی و مبتنی بر تهیه چندین طرح و برنامه توسعه هدفمند در زمینههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی انجام گرفت. هدف از این برنامهها باز پس گرفتن منابع طبیعی و زیر زمینی بواسطه ملی کردن صنعت نفت و سوخت کشور، مدیریت منابع و ظرفیتهای اقتصادی کشور و توزیع عادلانه آن میان افراد جامعه، مبارزه با فقر، بی سوادی و بیکاری و بالا بردن سطح معیشت اکثریت شهروندان بود. این برنامهها دارای تأثیری بسزا در ایجاد یک زیرساخت محکم برای همه بخشها و اجرای شمار زیادی از طرحها در زمینههای مختلف بوده است. برای نمونه میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:
- آموزش رایگان در همه دورهها از ابتدایی تا دکتری: تعداد مدارس الجزایر، از جمله مدارس ابتدایی و راهنمایی و متوسطه به ۲۷ هزار عدد رسید. بدین ترتیب که ۱۹۳۰۸ مدرسه ابتدایی، ۵۶۳۰ مدرسه راهنمایی و ۲۴۸۸ مدرسه متوسطه بنا شد. اما در حوزه آموزش عالی نیز، ۵۴ دانشگاه، ۹ مرکز دانشگاهی، ۳۷ دانشکده ملی، و ۱۱ دانشگاه تربیت معلم تأسیس شد.
- سلامت عمومی رایگان: تعداد مراکز سلامت به بیش از ۲۲۴ بیمارستان عمومی، ۱۵ مرکز درمانی – آموزشی، ۷۵ بیمارستان تخصصی، و ۳۰ بیمارستان تخصصی زایشگاه – اطفال میرسد.
- مسکن رایگان برای اقشار آسیبپذیر: دولت الجزایر پس از استقلال موفق به بنای میلیونها واحد مسکونی و ایجاد مناطق شهری جدید شد، همچنانکه، به لطف برنامههای سیاست اجتماعی مربوط به مسکن، توانست میلیونها نفر از گروههای آسیبپذیر و متوسط جامعه را اسکان دهد.
بی شک، تاریخ ۵ ژولای ۱۹۶۲ برگی زرین از تاریخ الجزایر برای مبارزه در راه استقلال و باز پس گیری حاکمیت ملی غصب شده آن پس از ۱۳۲ سال استعمار و اشغال فرانسه است. هدف از نکوداشت این روز، تکریم جانفشانیهای بزرگ شهدای الجزایر در راه آزادی میهن خود از چنگال استعمار فرانسه، تحکیم پیوند میان نسلها، یادآوری فداکاریهای گذشتگان به جوانان به قصد عبرت آموزی و پیروی از ایشان، و نیز یادآوری این نکته است که الجزایر برای بدست آوردن استقلال خود بهای سنگینی داده است.
اما الجزایر امروز را رئیس جمهور، عبد المجید تبون بر اساس یک برنامه توسعهای بلندمدت رهبری میکند. برنامهای مبتنی بر مبارزه با فساد، اخلاقی نمودن زندگی عمومی، اشاعه روحیه کارآفرینی اقتصادی، تشویق سرمایهگذاری و تولید ثروت، تحکیم شهروندی و حس مدنی، افتخار به هویت ملی، و نیز برنامهای که میتواند برای تحقق عدالت اجتماعی و زندگی عزتمندانه ملت الجزایر، الجزایر را به سطوح بالای رشد اقتصادی و اجتماعی برساند.
