رییس جمهور؛ موریانه فساد، پایه ها را تباه می کند
دکتر روحانی در همایش ملی ارتقای سلامت اداری و مبارزه با فساد:
رییس جمهوری با تأکید بر اینکه فساد مانند موریانه‌ای است که پایه‌ها را تباه و فاسد می‌کند، اظهار داشت: باید همزمان که با تورم، رکود و بیکاری مبارزه می‌کنیم با فساد هم مبارزه کنیم.
به گزارش نوید صبح ، رییس جمهوری در همایش ملی ارتقاء سلامت اداری و مبارزه با فساد با تاکید بر اینکه مبارزه با فساد باید برای مردم ملموس باشد، تصریح کرد: برای موفقیت در اصلاح امور و مبارزه با فساد باید همه مسئولان، قوای سه‌گانه و مردم به صحنه آمده و دست به دست هم داده تا فساد در جامعه ریشه‌کن شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی روز دوشنبه در این همایش، ضرورت مبارزه با فساد و اصلاح نظام اداری را مورد تأکید قرار داد و گفت: اینکه امام(ره) در زمینه مبارزه با فساد و تباهی در بخش‌های مختلف تأکید می‌کردند و اینکه مقام معظم رهبری مسأله فساد را در کنار فقر و تبعیض قرار داده و خواسته‌اند که جامعه از فقر و فساد و تبعیض مبرا باشد به معنای اهمیت ریشه‌کنی فساد در جامعه برای همه مسئولین است.
رییس جمهوری با اشاره به برخی مشکلات و معضلات اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی طی سالهای گذشته، گفت: مردم حماسه سیاسی ۲۴ خرداد را خلق کردند تا دولتی روی کار بیاید که بتواند این معضلات را حل و فصل و برای معضلات اساسی جامعه راه‌حل مناسب پیدا کند و چنانچه دولت نتواند راه‌حلی پیدا کند و یا در اجرای راه‌حل‌ها ناتوان باشد، این به معنای بی‌توفیقی و ناکارآمدی این دولت محسوب خواهد شد.
رییس جمهوری رضایت خداوند و رضایت مردم را به عنوان دو معیار و شاخص مهم در ارزیابی کارآمدی مسئولین دانست و گفت: اینکه امام علی(ع) به محمد بن ابوبکر تأکید می‌کنند که در دوران حکمرانی‌اش چیزی که برای عموم مردم می‌خواهی برای خود و خانواده‌ات باید آن را طلب کنی بدین معناست که اگر مردم احساس کردند که اعضای خانواده حاکمان هستند و مسئولین آنچه برای فرزندان خود می‌خواهند برای مردم هم همان را پیگیری می‌کنند در این صورت رضایت عمومی مردم حاصل خواهد شد.
دکتر روحانی خاطر نشان کرد: مگر می‌شود در جامعه‌ای کارهای مردم با رشوه حل و فصل شده، طبقات ساختمان با رشوه بالا برود و جنگل و مرتع مورد دست‌اندازی قرار گیرد و در چنین صورتی مردم از دولت رضایت هم داشته باشند.
رییس جمهوری گفت: مقام معظم رهبری در ذیل نامه همین سمینار خواستار تصمیمی قاطع، عملی و بدون ملاحظه برای مبارزه با فساد شدند و این موضوع امروز مطالبه و خواست عمومی مردم است.
دکتر روحانی تصریح کرد: اگر می‌خواهیم مشکلات را حل و فصل کرده و کشور در ریل درست قرار گیرد باید با فساد بدون ملاحظه متخلف در هر مقامی و هر کسی که باشد، مبارزه کرد. هر کسی در هر مقامی که باشد، اگر به بیت‌المال و منابع عمومی مردم دست‌اندازی کند و با کار خود موجب افزایش شکاف اجتماعی و گسترش فقر و بیکاری در جامعه شود، لازم است در برابر او ایستادگی و مقابله کرد و در این راه باید، اصل و اساس اجرای حکم خداوند و رضایت مردم باشد.
رییس جمهوری با تأکید بر اینکه فساد مانند موریانه‌ای است که پایه‌ها را تباه و فاسد می‌کند، اظهار داشت: باید همزمان که با تورم، رکود و بیکاری مبارزه می‌کنیم با فساد هم مبارزه کنیم.
دکتر روحانی با اظهار تأسف از وجود فساد در جامعه و اینکه این فساد یک روزه از بین نمی‌رود، گفت: باید همگی همه توان خود را بکار بگیریم و گام به گام فساد را کم کنیم به گونه‌ای که این اقدامات ما برای مردم ملموس باشد و مشاهده کنند که در سطح مسئولین رده بالا و میانی کشور برای مبارزه اراده جدی وجود دارد.
متن سخنان دکتر روحانی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین
فرا رسیدن اربعین امام حسین و اولاد و اصحاب بزرگوارش را تسلیت می‌گویم.
خود ابی عبدالله الحسین(ع) که به عنوان مظهر ایستادگی، آزادگی در برابر انواع ظلم‌ها و فسادها بود و جان عزیز خودش، فرزندان و یارانش را در این راه مقدس فدا کرد، اساس قیامش ایجاد صلاح و اصلاح در جامعه و مبارزه با انواع مفاسد و مفسده‌ها بود.
موضوع این گردهمایی و نشست یکی از مهم‌ترین اهداف و موضوعات مربوط به اصل انقلاب است.
انقلاب اسلامی برای چه رخ داد؟ نهضت اسلامی به چه منظوری در برابر رژیم گذشته پا گرفت؟ خودمان در همه بیانات و اظهاراتمان در طول نهضت اسلامی، از رژیم گذشته به عنوان رژیم فاسد پهلوی یاد می‌کردیم. یک عامل مبارزه، یک دلیل حرکت مردم در برابر رژیم سابق این بود که آن رژیم هم فاسد و هم مفسد بود.
مردم انقلاب کردند برای اینکه کشور از فساد پاکسازی شود. مردم انقلاب کردند تا هیچ مفسدی بر صندلی حکومت و ریاست تکیه نزند. اگر خدای ناکرده ما در مبارزه با فساد ناتوان باشیم، این به مفهوم ضعف انقلاب اسلامی، ناتوانی انقلاب و دست نیافتن به یکی از اهداف مهم انقلاب اسلامی است.
موضوع فساد از دیدگاه مردم اینچنین است، یا مسئولین می‌دانند و در برابر فساد نمی‌ایستند، پس خود آلوده‌اند، پس کل انقلاب و نظام زیر سوال است. یا آنکه نمی‌دانند و یا اگر می‌دانند ناتوانند در مبارزه، پس دولت اسلامی دولتی ناکارآمد است.
چه فاسد بودن نظام، چه ناکارآمد بودن نظام که یکی از این دو مورد قضاوت مردم است، به معنای آن است که ما به یکی از مهم‌ترین اهداف انقلاب دست نیافته‌ایم. مبارزه با فساد و ریشه‌کنی فساد، آرمانی همچون استقلال، مبارزه با استعمار و استبداد و ایجاد حاکمیت ملی است. در ردیف اینها ما باید بشماریم.
اینکه امام راحل بزرگوار ما آن همه در زمینه مبارزه با فساد و تباهی در بخش‌های مختلف سخن می‌گفت و فرمان می‌داد و تأکید می‌کرد و اینکه مقام معظم رهبری مسأله فساد را در کنار فقر و تبعیض قرار داده و خواسته است که جامعه ما از فقر، فساد و تبعیض مبرا باشد، به معنای اهمیت این هدف مهم برای همه مسئولین است.
اگر در دولت یازدهم هدف اولیه ما این است که کشور از لحاظ اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی از معضلات و مشکلاتی که در سالهای گذشته با آن مواجه بوده، رهانیده شود، اگر در سالهای گذشته مردم از تورم بالای ۴۰ درصد در فشار بودند و اگر کشور دارای رشدی نبود و یا حتی رشد منفی، منهای ۹ درصد داشتیم و در ضمن این وضعیت برای ۲ سال تداوم داشت و اگر بیکاری و عدم اشتغال، مشکل روشن همه خانواده‌هاست و اگر ارتباطات ما با جهان دچار اختلال بود و اگر مسایل اجتماعی ما و آسیب‌های اجتماعی ما نگران‌کننده بود، مردم در حماسه سیاسی ۲۴ خرداد شرکت کردند تا دولتی کار را آغاز کند که بتواند این معضلات را حل و فصل کند و الا برای چه مردم در صحنه انتخابات آمدند؟ چرا آن شور بزرگ را آفریدند؟ و چرا به تعبیر مقام معظم رهبری که خواستار حماسه سیاسی بود، آن حماسه سیاسی محقق شد؟
هدف این حرکت مردم، ایجاد دولتی بود که بتواند برای معضلات اصلی و اساسی جامعه راه‌حل پیدا کند. اگر این دولت نتواند راه حل پیدا کند و ناتوان باشد، یا راه حل پیدا کند ولی در اجرا ناتوان باشد به معنای بی توفیقی و ناکارآمدی این دولت است.
ما دو معیار بیشتر نداریم، یک معیار که شاید یک مقدار تشخیص و لمس آن سخت باشد اما معیار دوم تشخیص و لمس آن خیلی مشکل نیست، آسان است. یکی رضایت خداوند است که تشخیص آن خیلی مشکل نیست، اما تبیین و لمس آن شاید برای همه جامعه خیلی آسان نباشد. نکته دوم رضایت مردم است.
همان که امیرالمؤمنین به محمد ابوبکر فرمود در دوران ولایت و حکومتت چیزی را برای امور مردم بخواه که برای خود و خانواده‌ات می‌خواهی. اگر مردم احساس کردند که فرزندان و برادران و خواهران و مادران و دختران مسئولین هستند، این حس اگر بود و اگر مردم دیدند رییس جمهور یا روسای دیگر، وزرا، مقامات، مسئولین، قضات، نمایندگان و همه در هر رده‌ای که هستند، آنچه برای بچه‌هایشان می‌خواهند برای مردم هم می‌خواهند، اگر این چنین شد، آن وقت رضایت عموم مردم حاصل می‌شود.
مگر امکان دارد در جامعه‌ای فساد باشد، کار اداری با رشوه حل و فصل شود، طبقات ساختمان با رشوه مرتفع شود، جنگل و مرتع به عنوان منابع ملی کشور مورد دست‌اندازی قرار گیرد، آنچه به عنوان مزایده و مناقصه مطرح می‌شود، روی پرده و پشت پرده‌ای داشته باشد، آن وقت مردم از این حکومت و دولت راضی هستند؟
برای چه راضی باشند؟ ما باید همه توانمان را در این زمینه بکار بگیریم. اینکه مقام معظم رهبری در ذیل نامه همین سمینار خواستار تصمیمی قاطع، عملی و بدون ملاحظه‌کاری برای مبارزه با فساد شدند، این خواست عامه مردم است. این خواست عموم مردم است. اگر ما می‌خواهیم آن مشکلات را حل بکنیم و امروز کشور در ریل درست قرار بگیرد، باید با فساد مبارزه کنیم. ملاحظه هیچ‌کس را نکنیم. هر کس در هر مقامی که هست، اگر دیدیم به اموال مردم، بیت‌المال مردم و منابع عمومی کشور دست‌اندازی می‌کند و کاری می‌کند که شکاف اجتماعی را بیشتر کند، فقیر فقیرتر شود و غنی، غنی‌تر شود و اگر کاری می‌کند که فقر در جامعه گسترده‌تر شود، بیکاری در جامعه بیشتر شود، باید در برابر او ایستادگی و برخورد کرد. هر که می‌خواهد باشد، هر مقامی می‌خواهد داشته باشد. برای ما اصل حکم خدا، رضایت پروردگار، حکم مردم و رضایت مردم است.
ما مشروعیت‌مان را، مشروعیت سیاسی‌مان را حداقل، مشروعیت حقوقی‌مان را از آراء مردم بدست آوردیم. اگر رای تک تک مردم پای صندوق آراء نبود، نه ما مشروعیت سیاسی داشتیم و نه مشروعیت حقوقی. حالا مشروعیت شرعی هم یک بخشی‌اش مربوط به مشورت با مردم و حضور مردم و بیعت مردم است. حالا این یک بحثی است که باید سر جای خودش مورد بررسی قرار گیرد.
پس اگر ما می‌خواهیم در این دولت مشکلات را حل بکنیم، بدون مبارزه با فساد مشکلات ما حل نخواهد شد. در هر زمینه‌ای وارد شویم، فساد همانند آن موریانه‌ای است که پایه‌ها را تباه و فاسد می‌کند و از پای در می آورد.
ما باید با فساد همزمانی که با تورم و رکود و بیکاری مبارزه می‌کنیم، مبارزه کنیم. در جامعه ما متاسفانه فساد است و یک روزه تمام نمی‌شود، اما همه ما باید همه توانمان را بکار بگیریم که قدم به قدم فساد را کم بکنیم و کاهش بدهیم و این کاهش باید به گونه‌ای باشد که برای مردم ملموس باشد. مردم ببینند یک اراده جدی در سطح مسئولین بالا و میانی کشور، وجود دارد.
نکته دوم آنکه ما امروز اهدافی را داریم دنبال می‌کنیم، رونق اقتصادی، شکست رکود، توانمند کردن کشور، بالا بردن قدرت ملی، ثروت ملی، علم و دانش در جامعه، در سطح کشورهای پیشرفته قرار گرفتن در رقابت علمی و اقتصادی. مگر ممکن است ما به رونق اقتصادی برسیم، بدون حضور بخش خصوصی؟ مگر ممکن است و مگر بخش خصوصی می‌تواند در محیطی که فساد وجود دارد، حضور پیدا بکند و مگر با فساد بخش خصوصی می‌تواند رقابت کند.
حالا بگذریم از آنجاهایی که انحصار وجود دارد و خود انحصار عامل فساد است. ما باید با انحصارها مبارزه کنیم. هر چیزی در جامعه رقابتی نباشد و منحصر باشد و مدیریت آن انحصاری باشد، مشکلات دارد. شاید گاهی وقت‌ها بعضی از امور کاری نشود کرد، آن وقت باید نظارت قوی تر بر روی آن بخشی قرار داد که متاسفانه انحصار وجود دارد.
ما باید شرایط رقابت را در همه امور فراهم بکنیم و بالاتر از آن شفافیت و دادن اطلاعات. بزرگترین فساد از رانت اطلاعاتی شروع و آغاز می‌شود.
هر چه ما بتوانیم باید رابطه مردم را برای حل مسایل روزمره و مهم‌شان از رودر رو شدن با کارمند کاهش دهیم. با نصیحت درست نمی‌شود که ما بگوییم رشوه نگیرید. البته باید نصیحت کرد و اگر هم فهمیدیم او را مجازات کنیم. ممکن است بعضی از جاها دستگاه ناظر و مجری ما مطلع نشود، راه آن این است که رابطه مردم را به جای اینکه کسی کاری دارد با ۲۰ نفر ناچار مواجه شود، کاری کنیم با یک نفر مواجه شود. بر یک نفر نظارت کنیم، نه بر ۵۰ نفر. اگر کسی در اداره کاری دارد و تقاضایی دارد با یک نفر مواجه شود. در حال حاضر برای یک پرونده باید به ۱۰ طبقه مراجعه کند. این پرونده باید سیر خود را طی کند و برگردد به این آدم. ما می‌توانیم سطح فساد را به یک نفر کاهش دهیم و به جای ۱۰۰ نفر بر یک نفر نظارت کنیم تا بتوانیم سریع‌تر جلوی فساد را بگیریم.
اگر کاری می‌شود بدون حضور انجام شود، یعنی با ایجاد دولت الکترونیک، ما باید دولت الکترونیک را توسعه بدهیم تا مردم نیاز به مراجعه نداشته باشند و تمام مکاتبات اداری و مکاتبات مردم با ادارات از طریق سیستم الکترونیک قابل نظارت باشد که قابل نظارت است. آن وقت فساد کاهش پیدا می‌کند.
باید از فناوری‌های نو برای مبارزه با فساد استفاده کنیم. البته اولین قدم مبارزه با فساد، ایجاد فرهنگ سالم، تدین، اعتقاد به خداوند و قیامت است، اما همه جا ممکن است این کنترل درونی معنوی حضور فعال نداشته باشد. وجدان انسان‌ها خیلی جاها می‌تواند قاضی خوبی باشد، اما ممکناست این ناظر کارگر نباشد لذا ما از فناوری‌های نو استفاده کنیم تا رابطه مردم را با کارمندها به حداقل برسانیم.
ما باید تجمیع قدرت را از بین ببریم، با تجمیع قدرت در یک نهاد فساد درست می‌شود. هر کاری که شما بکنید، اگر تفنگ و پول و روزنامه و سایت و تبلیغات همه یک جا جمع شد حتماً فساد است.
دنیا عقلش رسیده که این قدرت‌ها را تفکیک کرده است. ما در مجلس شورای اسلامی شاید یک سال گرفتار این مساله بودیم و به ما فشار می آوردند که دستگاه اطلاعاتی کشور را به یک نهاد نظامی بدهیم و ما زیر بار نرفتیم. از امام سوال کردیم. امام گفت نه من همچون نظری ندارم و ما یک وزارتخانه درست کردیم با اینکه کار بسیار سختی بود. معانی خاص خودش را داشت. وزارت اطلاعات درست کردیم که مجلس بتواند نظارت بکند و در وزارت اطلاعات گفتیم نیروی مسلح وجود نداشته باشد تا بشود کنترل کرد و الا اگر شما اطلاعات، تفنگ، پول و سرمایه، سایت و روزنامه، خبرگزاری را همه را در یک نهاد جمع کردید، ابوذر و سلمان هم باشد، فاسد می‌شود. کار ما اشکال دارد، ما اشکال را باید رفع کنیم. تجمیع قدرت در یکجا فساد است.
چرا قوای سه گانه درست کردند، این چه لزومی داشت؟ یک دولتی درست می‌کردیم قانون وضع می‌کرد و قضاوت می‌کرد. تفکیک قوا برای کنترل قدرت است. بالاترین مقام کشور ما یعنی مقام معظم رهبری که فقیه عادل است باز هم قانون اساسی آمده یک مجلسی را درست کرده در کنار رهبری که بتواند در یک شرایطی روی صفات رهبری نظارت کند. چرا قانون اساسی این کار را کرده است، آن هم در زمان امام این کار را کرده است. امام(ره) با آن همه عظمت. در حضور امام(ره) مجلس خبرگان رهبری و این نظارت درست شده و این اصول قانون اساسی و امام این را امضاء‌کرده است. چرا این کار شده است؟ بخاطر اینکه هر قدرتی بر روی آن نظارت نباشد، مشکل پیش می‌آید. ما باید نظارت در هر موردی برای آن راه درست کنیم و نظارت بکنیم تا فساد ایجاد نشود. البته فساد یک معنای بسیار گسترده‌ای دارد. در یک معنای دقیقش، حتی آنجایی که ما اولویت‌ها را خدای ناکرده عوض کنیم، این یعنی فساد. اگر جایی به جای جاده که اولویت آنجا است سد بسازیم که اولویت آنجا نیست این یعنی فساد. به یک معنا در اولویت برنامه‌ها هم اگر دقیق نباشد، یعنی فساد، در تخصیص منابع اگر عادلانه نباشد، یعنی فساد.
البته همه می‌دانیم در کشور ما قانون اساسی دستگاه‌های ناظری را درست کرده، بازرسی کل کشور، دیوان عدالت، دیوان محاسبات را درست کرده اینها برای این است که نظارت‌ها دقیق‌تر و حساب‌شده‌تر شود و در نهایت هم قاضی و قوه قضائیه برای مواردی که تخلف قانونی و جرمی صورت گرفته رسیدگی بکند. ما باید در نظارت‌ها دقیق‌تر نظارت کنیم، اهم و مهم کنیم. ما بر همه چیز توان نظارت نداریم. اولویت‌بندی در نظارت یک اصل است. در قضاوت پرونده‌های فراوانی می‌آید. پرونده‌ها هم بخش بزرگی اش در مورد انواع فسادها باشد ما باید دسته‌بندی و اولویت‌بندی کنیم. البته تاریخ وصول ساده‌ترین و عادلانه‌ترین از یک نظر باشد، اما گاهی می‌شود یک پرونده مهم است و دارای اولویت است. اگر پرونده مهمی را زود به آن رسیدیم و مردم ما اطلاع پیدا کردند، این بازدارنده می‌شود. هدف ما این نیست که فردی را مجازات بکنیم، یک فردی را شلاق بزنیم، یک فردی را حد اعلا مجازات و جریمه کنیم، هدف ما که این نیست. هدف اصلی بازدارندگی است که دیگران بفهمند و دیگران بدانند که راه ناصواب پایانش کجا خواهد بود. اگر در یک کشوری قبح رشوه، دزدی و فساد از بین برود باید به خدا پناه برد.
آنجایی که قبح شکسته شود به جایی می‌رسد که حکم و راه خدا و راه حق انکار می‌شود و زیر پا گذاشته می‌شود. نعوذ بالله کم‌کم قانون و قرآن مورد تمسخر قرار می‌گیرد. من می‌ترسم به جایی برسیم که قبح فساد شکسته شود. خدا نکند آن روز بیاید. قدیم می‌گفتند زیر میزی الان آمده شده روی میزی. باز زیر میزی معنی اش این بود که یک قبحی داشته یعنی زیر انجام می‌گرفت. اگر از زیر میزی شد روی میزی، آن وقت باید چه کرد؟
ما باید در برابر فساد عقب‌نشینی کنیم؟ ما باید در برابر فساد اعلام کنیم که نمی‌توانیم؟ اینکه به معنای زیرپا گذاشتن بالاترین وظیفه یعنی امر به معروف و نهی از منکر است. این که به معنی از دست دادن نظام و انقلاب است.
شاید شما فکر کنید این تعبیر من تعبیر تندی است، اما بدانید ادامه فساد، گسترش و تعمیق فساد به معنای به خطر افتادن اصل انقلاب و نظام است. مردم که نوکر اسم جمهوری اسلامی ایران نیستند، مردم نوکر اسلام و جمهوریت و آراء عمومی هستند. مردم می‌خواهند هم جمهوریت اجرا شود یعنی اراده مردم و هم اسلام اجرا شود یعنی فرمان خداوند. آن وقت می شود جمهوری اسلامی مقدس مورد احترام همه. مردم، بزرگان، شخص ولی‌عصر(عج) مورد احترام همه می‌شود جایی که رضای عامه و خاص مردم باشد و اجرای حکم خدا و فرمان خدا باشد. این کار را ما باید انجام دهیم. باید ایستادگی کنیم. امروز باید کمربندها را سفت‌تر و محکم‌تر ببندیم. من چند ماه پیش به مناسبتی که خدمت مقام معظم رهبری گزارشی دادم در مورد مسأله فساد، ایشان فرمودند در این امور جدی باشید تا هر کجا باشد من حمایت و کمک می‌کنم. خیلی مهم است، وقتی رهبری معظم حساس روی مسأله است و پافشاری می‌کند.
اگر قوای سه‌گانه هم به همین نسبت پافشاری کنند. همه مردم باید به صحنه بیایند، مردم باید بدانند اگر خودشان نایستند و فریاد نزنند و به صحنه نیایند خودشان فداکاری نکنند، موفقیت ما در حد لازم و کافی نخواهد بود. در امر مبارزه با فساد ما نظارت عامه می‌خواهیم.
این ولایت را بیاییم اعمال کنیم نسبت به همدیگر. اگر می‌خواهیم رحمت خدا شامل ما بشود بیایید در زمینه امر به معروف و نهی از منکر تلاش کنیم. چرا یک رسانه‌ای یک قوه‌ای را هجو و استهزاء می‌کند و با او برخورد نمی‌شود، چرا یک رسانه‌ای یکی را بزرگ می‌کند و یکی را خوار می‌کند برای اهداف آینده‌اش، چرا با او برخورد نمی‌شود؟ چرا عده‌ای به نام کار خیر و خیریه تابلو می‌زنند و زیر آن تابلو به فساد می‌پردازند، چرا با آن برخورد نمی‌شود؟ همه باید به صحنه بیاییم. اول رییس جمهور، قوه مجریه، قوه مقننه، قوه قضائیه، همه قوا و بعد مردم، مردم همه به صحنه بیایند، نهادهای مدنی، روزنامه‌ها. تبلیغات دستگاه اجرایی و مسئولین به تنهایی نمی‌توانند، باید تمام سندیکاها، انجمن‌ها، احزاب و گروه‌ها، همه نقش خودشان را ایفا بکنند. تمام سازمان‌های مردم‌نهادی که این امر به آنها مربوط می‌شود به صحنه بیایند. همه روزنامه‌ها و سایت‌ها و صدا و سیما به صحنه بیایند.
بدون رسانه و بدون مبارزه عمومی و بدون آمدن جامعه مدنی و بدون حضور مردم ما نمی‌توانیم به مقصد برسیم.
در روایت است که امیرالمؤمنین(ع) به بازار کوفه می‌آمد، قدم می‌زد و این آیه را تلاوت می‌کرد «تِلکَ الدّارُ الآخِرَهُ نَجعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدونَ عُلُوًّا فِی الأَرضِ وَلا فَسادًا ۚ وَالعاقِبَهُ لِلمُتَّقینَ». این را در بازار می‌خواند با صدای بلند می‌خواند. مگر با برتری جویی بر یکدیگر ما می‌توانیم به آن بهشت برین و سرای آخرت و رضوان خدا دست پیدا بکنیم و مگر با فساد، آلودگی، تباهی، انواع فساد و انواع تباهی، فساد اجتماعی، فساد اخلاقی، مالی و اداری.
البته یک راه‌حلش هم مقررات صحیح، شفاف و کوتاه است. هر چه کار مردم را طولانی بکنید در آن فساد می‌آید. اگر کسی مجوزی می‌خواهد این مجوز اگر راهش کوتاه باشد، فسادش هم کم است. هر چه طولانی بکنید، مقررات دست و پاگیر باشد، شما بدانید فساد در آن در می‌آید. همه چیز باید شفاف باشد نه در ابهام.
اصلاً این درخت حنظل فساد در تاریکی رشد می کند. فساد در تاریکی رشد می‌کند. شفاف کنید همه چیز را، روشن بکنید، حل می‌شود. ما باید شفافیت ایجاد کنیم و مقررات شفاف و مقررات کوتاه.
مجلس شورای اسلامی هم همینطور. هم قانونش باید شفاف و مانع باشد و هم نظارتش و از همه مهم‌تر قوه قضائیه که پایان راه و پایان کار است، باید بتواند دقیق، سالم، عادلانه عمل کند. خدا نکند خدا نکند خدا نکند یک وقتی فساد به قوه قضائیه برسد، آنکه دیگر نمک است. وای به وقتی که نمک بگندد. قضات شریف ما، قوه قضائیه ما، دستگاه‌های نظارتی ما، همه باید به صحنه بیایند. تعارف و شعار نیست.
این سمینار و امثال این سمینارها در صورتی موثر است که پایان امروز، به ۵ راه حل روشن برسیم که همه دنبال عمل برویم. اگر این کار را کردیم و اثر آن را سه ماه دیگر در جامعه مشاهده کردیم، آن وقت سمینار بعدی تشکیل بدهیم و ۵ راه حل دیگر درست کنیم اگر خدای ناکرده این سمینار هم بشود یک سمیناری همانند برخی از سمینارهای دیگر و یک اجتماع و گفتگویی و پایانش هم تمام شود و راه و مسیر همان، آن وقت نمی‌توانیم به اهداف بلندی که مدنظر ما است دست پیدا کنیم.
امیدوارم خداوند به همه ما توفیق دهد که در دستیابی به این هدف مهم و مبارزه با فساد موفق باشیم و همه مسئولین و همه مردم و همه رسانه‌ها، جامعه مدنی، قوای سه گانه دست به دست هم دهیم و بتوانیم ان شاء‌الله فساد را در جامعه ریشه کن بسازیم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
